Vanuit Yogyakarta hadden wij een trip geboekt om zowel de Bromo als Ijen vulkaan te bezoeken. Twee korte nachten stonden ons te wachten, maar geloof mij dit was het meer dan waard. Als je mijn verhaal leest, zul je daar ook snel van overtuigd zijn. Althans als je van een uitdaging houdt.
Doordat wij deze driedaagse trip hadden geboekt, was de reis er naar toe geregeld. Best lekker om even niet na te hoeven denken welke bus of trein je moet pakken. Eerst werden wij bij het treinstation afgezet, waarna een treinrit van 8 uur volgde. Met muziek, wat te lezen en een spelletje ging deze tijd best vlot voorbij. Na deze treinrit werden alle toeristen in een busje gestopt om vervolgens naar ons eerste slaapverblijf te rijden. Wij kwamen daar pas tegen 22.00 uur aan en de keuken was gesloten, waardoor onze hoop dat we nog een avondmaal konden scoren verdween. Neem dus uit voorzorg zelf wat te eten mee, want in deze omgeving was er geen winkeltje of kraampje waar je wat kon kopen. Ook is het beter dat je niet te veel verwacht van het verblijf. Bij het boeken van deze trip hadden wij geen idee wat onze slaapverblijven zouden worden, maar zo basic hadden wij het niet verwacht. Voor de enkele uurtjes dat wij er zouden slapen konden wij er ons bij neerleggen.
Bromo vulkaan
Om 03.00 uur stonden wij te wachten op onze chauffeur. Alleen waren we niet, want er stonden een hoop mannen die maar al te graag mutsen en sjaals verkochten, omdat het koud zou zijn op de Bromo. Wij lieten ons overhalen en waren al snel in het bezit van een Bromo-muts. De weg van ons verblijf naar het uitzichtpunt ging over behoorlijke slingerweggetjes en haarspeldbochten. Een reispilletje zou voor sommigen een aanrader zijn. Eenmaal op het uitzichtpunt konden wij genieten van de zonsopkomst. Het was prachtig om te zien hoe de zonnestralen op het glooiende landschap en de vulkaan scheen.
Nadat we van deze zonsopkomst genoten hadden, reden we door naar de voet van de Bromo vulkaan. Om dichterbij de vulkaan te komen moest je nog een stuk lopen, maar je kon er ook voor kiezen om op een paard er naar toe te gaan. Door de zon en het opstuivend zand, kon je bij de voet van de vulkaan al mooie foto’s maken. Met verzuurde kuiten en een verhoogde hartslag kwamen wij boven aan en zagen wij gelijk de krater inclusief een lucht die te vergelijken was met rotte eieren, ook wel de zwavellucht. De korte nacht en minder slaapverblijf waren wij zo vergeten toen we bovenop de vulkaan stonden! Nadat we hadden genoten van dit uitzicht, gingen we terug naar ons verblijf om vervolgens na een ontbijtje door te rijden naar het volgende verblijf dat in de buurt van de Ijen vulkaan lag.
Ijen vulkaan
Als je van een uitdaging houdt, dan is het beklimmen van de Ijen vulkaan zeker aan te raden. Na een korte nacht werden wij om 01.00 uur opgehaald. Een uurtje later stonden wij met een gasmasker in onze hand klaar om aan de klim te beginnen. Dit gasmasker heb je nodig, omdat naarmate je dichterbij de krater komt de enorme zwavellucht je tegemoet komt.
Met een lokale gids begonnen wij in het donker aan de klim naar de top. Via steile paden klommen wij in 1,5 uur naar een hoogte van 2250 meter. Eenmaal op de top, zagen wij helaas nog niet het blauwe vuur waar men wel over spreekt. Wel zagen we een enorme rook dat uit de krater kwam. Volgens de gids zouden we het blauwe licht wel kunnen zien als we de krater in gingen. Zo gezegd, maar dit keer niet zo gedaan. Met pap-benen van het naar boven klimmen, liepen wij van steen naar steen naar beneden de krater in. Een afdaling van 45 minuten.
Terwijl wij naar beneden liepen kwamen er mijnwerkers naar boven gelopen met rieten manden vol met zwavelblokken à 70 kilo. Petje af! Het meer in de krater is een van de zuurste meren op aarde. Langs de randen van het meer wordt zwavel gewonnen. Voor elke kilo verdienden de mijnwerkers 100.000RP. Ook kon je daar een ander baantje hebben, namelijk het vervoeren van mensen in een karretje. Met een man of twee/drie trokken ze het karretje met de toerist naar boven. Ik zou me schuldig voelen om hierin te zitten, maar het is wel handig voor mensen die niet in staat zijn om zelf naar boven te lopen door wat voor reden dan ook. Eenmaal beneden zagen we kleine stukjes blauw vuur. Dit blauwe vuur ontstaat door een reactie van de lucht met het zwavel en de hoge temperaturen. Mooi moment om even op een steen te gaan zitten en dit te aanschouwen.
Daarna volgde de tocht weer naar boven. Naarmate de tijd naar boven verstreek, kwam de zon langzaam op. Naarmate het steeds lichter werd, besefte ik me pas waar ik eigenlijk liep: in de krater van een vulkaan. Je valt als mens in het niet bij zo’n natuurverschijnsel. Een magisch moment vond ik het! Het meer, de rook, het gesteente, de mijnwerkers, het gasmasker: de hele ervaring was bijzonder! De klim was het meer dan waard, zonder twijfel. Ondanks dat was ik wel blij dat we de hele klim hadden gehad en de bus zagen die ons naar de haven reed. Met een voldaan gevoel en een zwavellucht in onze kleren waren wij klaar om de oversteek naar Bali te maken.
Oversteek naar Bali
In onze tour die we hadden geboekt zat de oversteek naar Bali erbij. Bij de haven konden we overstappen naar een luxe touringcar bus. Met bus en al gingen we boot op. Na een uurtje varen, hadden we Java verlaten en kwamen we in Bali aan. Na een reisdag van 8 uur waren wij in Cangu. Een enorm leuk surfplaatsje om heerlijk te relaxen! Iets wat je wel verdiend hebt, na twee korten nachten en 2 prachtige vulkaan beklimmingen.
