We zijn ondertussen bijna 4 maanden onderweg en zijn er eindelijk aan toe om ons vertrouwde Europa te verlaten. Om van Europa naar Azië te rijden, komen we natuurlijk automatisch langs de gigantische metropool Istanbul. We kunnen niet wachten om deze miljoenenstad te gaan ontdekken! Eerst zullen we echter naar onze overnachtingsplek moeten rijden, die zich aan de Aziatische kant van de stad bevindt. Dat betekent dat we de drukke stad moeten doorkruisen, wat zeker geen aanrader is! Na zo’n twee uur arriveren we eindelijk bij ons gastgezin in Tuzla. We maken kennis en voelen ons meteen helemaal thuis bij deze moderne Turkse familie.
Tuzla is onderdeel van Istanbul, maar was ooit een zelfstandige stad. Het heeft namelijk een oud gedeelte, dat grenst aan een prachtige boulevard en waar vele restaurants en winkeltjes te vinden zijn. Daarnaast heeft het een nieuw gedeelte, dat voornamelijk bestaat uit hoge, vierkante flats. Tuzla is een uitstekende uitvalsbasis om de grote stad te bezoeken, want vanaf het treinstation sta je in slechts een uur midden in het centrum van Istanbul. Nadat we voor nog minder dan een euro een ‘Istanbul-card’ hebben aangeschaft, stappen we ‘s ochtends vroeg op de trein naar Istanbul. Bij de halte ‘Sirkeci’ checken we weer uit en als we bovenaan de roltrap uitkomen, staan we middenin de drukke stad. We besluiten om als eerste naar het Sultanahmet-plein te gaan, waaraan de meest bekende bezienswaardigheden liggen.
Het grote plein van Istanbul
Het is eind oktober en het weer is goed, dus als we bij het indrukwekkende plein aankomen, zien we een lange rij voor de Hagia Sophia. Dit is één van de oudste en populairste plekken in Istanbul, waardoor de hoeveelheid mensen die er staat ons niet verbaast. We lopen verder en steken het plein over. Hier is de Blauwe Moskee; zo genoemd vanwege de ontelbare blauwe tegeltjes die de binnenkant van het gebouw bedekken. Als we de poort door lopen, zien we een vierkante binnenplaats. De ruimte is omgeven door hoge muren, die helaas bedekt zijn met doeken die erop duiden dat er gerenoveerd wordt. Bij de ingang van de moskee moeten we onze schoenen uit doen en we lopen op onze sokken naar binnen. Het is druk, maar we kunnen gemakkelijk rondlopen en zijn onder de indruk van de rustige sfeer die er hangt. Op een gegeven moment horen we iemand roepen dat er een korte presentatie over de islam gegeven zal worden. Wij weten er best veel over vanuit thuis, maar niet over hoe de mensen er hier in Turkije over denken. Het is dus erg interessant om te luisteren naar hoe moslims het christendom zien en wat de verschillen en overeenkomsten eigenlijk zijn. Nog napratend over de nieuwe inzichten die we hebben gekregen, schuifelen we de moskee weer uit. We doen snel onze schoenen weer aan en lopen weg van de drukte bij de uitgang.
Waterbron onder de grond
Aan de andere zijde van het Sultanahmet-plein steken we de straat over. Hier bevindt zich de Yerebatan Cisterne, een ondergrondse wateropslagplaats die dateert uit de zesde eeuw. Het is nog vroeg op de dag en gelukkig is het niet heel druk. We kopen de kaartjes aan de deur en staan binnen no-time beneden, waar onze ogen even aan het donker moeten wennen. Tussen de 336 hoge pilaren door schijnt een sfeervol licht; een houten pad leidt ons naar de achterkant van de gigantische ruimte. Sommige van de marmeren pilaren zijn vergezeld van een bordje over de herkomst ervan, zoals bij de pilaar die een basis heeft die bestaat uit een vrouwenhoofd. Men weet de herkomst van deze zogenaamde ‘Medusa’ niet, maar het lijkt erop dat de steen onderdeel is geweest van een eerder bouwwerk. Al met al is het een erg indrukwekkende plaats en we zijn blij dat we binnen zijn geweest!
Turkish Delight
Het was even zoeken, maar eindelijk zien we de ingang van de Old Bazar opdoemen. Terwijl we bij binnenkomst onze ogen uitkijken, moeten we door een poortje lopen en worden we gescand op verboden waar. Meteen beginnen de verkopers naar ons te roepen; soms in het Duits, soms in het Engels en soms zelfs in het Nederlands. Ze willen ons allerlei dingen aansmeren, zoals tassen, snoepgoed, kruiden en kleding. Lopend door de wirwar van gangen proberen we deze schreeuwerds zo veel mogelijk te ontwijken. Toch zwichten we af en toe, want veel van de winkeltjes zijn erg leuk ingericht. Als we na een tijdje de uitgang uit lopen, komen we terecht in een drukke winkelstraat met nog veel meer koopwaar. Hoewel het erg gezellig is en hier goed geshopt kan worden, nemen wij de kortste route naar de Spice Bazar. Deze overdekte bazaar is kleiner dan de vorige, maar het verschil is dat er hier voornamelijk kruiden en Turkish Delight verkocht worden. We krijgen bijna bij elk winkeltje iets lekkers aangeboden en zijn dolenthousiast over de met noten en chocolade gevulde rollen. Ze zijn heerlijk! Toch kopen we niets en verlaten we het gebouw weer gauw. We zijn namelijk best moe geworden van al dat slenteren en hebben behoefte aan wat frisse lucht. Gelukkig zien we als we buiten komen al meteen een groot plein met aan de overkant van de straat het water, waar tientallen bootjes aangemeerd liggen. We kopen een gegrilde maiskolf bij een straatverkoper en laten onze benen even rusten. Wat hebben we hier een prachtig uitzicht over de Gouden Hoorn, de Bosphorus en de rest van Istanbul aan de overkant!
Het Prinseneiland Büyükada
Nadat we de Galata-brug met al haar vissers en visrestaurants achter ons hebben gelaten, lopen we naar het metrostation. Er komen gelukkig nog meer dagen om de stad in te gaan, want we hebben nog lang niet alles gezien! Het gastgezin waar we verblijven heeft voor de dag erna ook wat leuks voor ons in petto; we gaan samen met hen een uitstapje maken naar één van de Prinseneilanden voor de kust van Istanbul. Büyükada is de grootste van de negen eilanden en is per ferry makkelijk te bereiken. Het is druk op de boot, want het is Onafhankelijkheidsdag in Turkije. We arriveren dus samen met een heleboel Turkse gezinnen op het autovrije eiland, waar de gezelligheid ons meteen tegemoet komt. Overal zijn restaurantjes: vooral vis is hier populair. Daarnaast zien we tientallen ijskraampjes, vele souvenirwinkeltjes en op elke straathoek een kleine supermarkt. Over een brede weg met aan beide kanten hoge bomen, lopen we richting de andere, hoger gelegen kant van het eiland. Regelmatig worden we gepasseerd door paardenkarren met toeristen, die op die manier natuurlijk veel sneller boven zijn dan wij.
De huizen die op dit eiland staan, zijn oud en gigantisch. Sommige zijn heel mooi opgeknapt, andere zijn vervallen. Natuurlijk zijn er ook kleine restaurantjes langs de weg en we stoppen bij de allerkleinste om een kop thee te drinken. Eenmaal aan het einde van de weg aangekomen, mogen de paardenkarren niet meer verder. Wij lopen echter een stijl klinkerpaadje omhoog, naar de top van de heuvel. Hier staat een kerkje met een prachtig uitzicht over de omliggende eilanden en over Istanbul. We rusten even uit, nemen wat foto’s en lopen dan het hele eind weer terug naar de haven. Het is ondertussen bijna donker en op het plein heeft een grote groep mensen zich verzameld voor de onafhankelijkheidsviering. Het einde van het feest wordt ingeluid en met veel kabaal en met honderden fakkels verlaat de mensenmassa het plein. Na een tijdje vinden we het genoeg geweest en lopen we terug naar de ferry. We zijn niet de enigen die naar huis willen! Gelukkig duurt de overtocht niet lang en staan we al gauw weer op het vasteland.
Bezoek uit Nederland
Een paar dagen later is het eindelijk zo ver: we krijgen bezoek uit Nederland! Nienke’s vader en een vriend van hem komen ons twee dagen vergezellen in Istanbul en hebben veel zin om alle toeristische plekken te bekijken. De eerste dag dat ze er zijn, gaan we ’s ochtends vroeg naar het Sultanahmet-plein. De rij voor de Hagia Sophia is nu al heel lang, dus we besluiten eerst naar het Topkapi Paleis te gaan. Hier woonden vroeger de sultans en hun honderden bedienden. Hoewel het hier ook druk is bij de ingang, verspreiden de toeristen zich gemakkelijk over het grote terrein, waardoor we rustig rond kunnen lopen. Wat een interessante geschiedenis! Ons volgende doel is de Yerebatan Cisterne, waar wij natuurlijk al waren geweest. We settelen ons dus op een terrasje en wachten tot onze gasten weer naar buiten komen. We bezoeken wederom de Oude Bazaar en de Spice Bazaar, waar we ons tegoed doen aan de zoetigheden die ons worden aangeboden. Aan het eind van de middag gaan we naar de Süleymaniye Moskee. De zonsondergang vanaf hier is waanzinnig mooi en ook de moskee zelf is indrukwekkend. Terwijl we de heuvel weer af lopen en een goed visrestaurant op de Galatabrug zoeken, praten we er nog lang over na.
De volgende dag staan we wederom bij de Hagia Sophia, maar dit keer bezoeken we hem wel. Dit gebouw is erg oud en is zowel gebruikt als kerk als moskee. Dat moesten we toch echt wel gezien hebben! We bezoeken de Blauwe Moskee nogmaals en besluiten dan naar de overkant van het water te gaan. De Galatabrug en de gelijk genaamde Galatatoren zijn namelijk echte publiekstrekkers. Via kleine straatjes lopen we vervolgens naar de wijk Taksim: dit is het moderne gedeelte van de stad en vele jongeren brengen hier hun avonden door. Er zijn vele winkels en koffiebarretjes. Wij vinden het een beetje te druk en lopen dus al snel via de waterkant terug naar de Galatabrug. We pakken de tram om snel naar het Sultanahmetplein te gaan. We bezoeken de Arasta Bazaar, waar onze gasten nog wat souvenirs kopen, en gaan dan op zoek naar een gezellig restaurant. Wat hebben we ontzettend veel gelopen gedurende deze twee dagen!
Moderne miljoenenstad
Een paar dagen nadat we afscheid hebben genomen van onze bezoekers, nemen we ook afscheid van ons gastgezin. We zijn blij dat we zo veel tijd hebben gehad in Istanbul; drie dagen heb je zeker wel nodig om de stad te zien, en dan heb je nog niet eens veel van de omgeving gezien. Deze stad heeft ons doen beseffen dat dit gedeelte van Turkije ontzettend Westers is en dat de mensen hier niet veel verschillen van de bewoners van de grote Europese steden. Mede daarom zijn we nu ook wel weer toe aan natuur en rust om ons heen. Onze volgende bestemming ligt een stuk verder naar het zuiden en we hebben zin om de weg weer op te gaan. Op naar het volgende avontuur!
