Soms heb je van die landen die al zo lang op je wish list staan, dat je op een gegeven moment gewoon een ticket boekt en gaat! Nepal was lange tijd zo’n land voor mij en mijn vriend. Na zoveel verhalen, foto’s en documentaires van prachtige uitzichten over de Himalaya besloten wij dit met eigen ogen te gaan bekijken en ervaren.
Het leukst is altijd om zonder plan te reizen, maar stiekem geniet ik er ook echt van om van te voren uren te struinen op websites en blogs om de mooiste plekjes te vinden. Niet om de highlights van dat land te zoeken, maar vooral om net even iets anders te doen dan de gemiddelde reiziger en een hidden gem te vinden.
En dan Nepal, want; als je naar Nepal gaat, kun je niet weggaan zonder een (dagenlange) trekking maken! Mijn vriend en ik waren het al snel eens dat wij niet de Annapurna trekking zouden gaan doen, aangezien we in de meest toeristische periode in Nepal zouden zijn en niet in een karavaan de berg op wilden klimmen. Na uitgebreid onderzoek las ik over de Manaslu trekking en waren we direct enthousiast!
Wat moet je weten over de Manaslu trekking?
De Manaslu trekking is een zeer gevarieerde trektocht door een gebied die tot 1991 gesloten was voor toeristen. De berg Manaslu is 8.153 meter hoog (de trekking zelf gaat uiteraard niet tot de top). Voor de Manaslu trekking heb je een speciaal permit én een reisgids nodig, waardoor de reis wel wat duurder is dan zelf een trekking te gaan lopen. Voordeel is wel dat alleen mensen die het hiervoor over hebben gaan lopen, dus je komt een heel ander volk tegen dan bij andere trekkings! De laatste tijd wordt de trekking steeds populairder onder reizigers. Dit komt ook omdat er na de aardbevingen (in 2015) nieuwe lodges zijn gebouwd en het eerder alleen mogelijk was om te kamperen.
Het wordt KOUD ’s nachts, dus zorg dat je warme (donzen!) kleding bij je hebt. Mocht je na Nepal nog verder reizen naar warme landen en wil je dit niet meeslepen? In Kathmandu is van alles te huur. En toen ineens was het zover!
Zoeken naar een goede gids
Eenmaal in Kathmandu geland, werden wij gelijk bestormd door mensen die heel geïnteresseerd waren naar onze plannen en uiteraard precies wisten te vertellen waar wij deze reis het beste konden boeken. Afgezien van onze wens de Manaslu trekking te maken, hadden wij ons verder niet voorbereid of iets uitgezocht.
Naïef als we waren, stemden we ermee in om een agency te bezoeken nog voordat we bij ons hostel waren aangekomen. Geen goed idee, kan ik je vertellen. Moe, bezweet en hongerig hoorden we de verkooppraatjes aan en lieten we ons zelfs bijna verleiden. Gelukkig hadden we een aantal dagen in Kathmandu gepland en hebben we toch de keuze gemaakt om rustig aan rond te kijken voor een agency die betrouwbaar over kwam en ook een goede prijs kon bieden. Dit wil ik je zeker aanraden; Ik denk niet dat het nodig is om zo’n reis van te voren te boeken (zeker niet als je met anderen reist), maar kies er wel een waar je een goed gevoel bij hebt en laat je niet omkopen!
Tip: zorg dat de gids die meegaat goed Engels spreekt en maak vooraf een planning over de afstanden die je loopt.
Tip 2: check de reviews op Tripadvisor!!
Keuzes die je moet gaan maken:
Hoelang wil je lopen? De trekking is te lopen in 10 tot 18 dagen. Tenzij je super fit bent en niet langer de tijd hebt, zou ik zeker aanraden om minimaal 12 dagen te lopen. Zo heb je net wat langer de tijd om van de omgeving te genieten en rust te pakken (ook beter om hoogteziekte te voorkomen).
Wel of geen drager? Voor beide opties is wel wat te zeggen; wij vonden het cooler om zelf onze bagage te dragen en op die manier de trekking te maken, maar voor de lokale bevolking is het dragen van bagage natuurlijk een baan en inkomsten voor zijn gezin.
Links- of rechtsom? Wij zijn begonnen in het dorpje Arughat en zijn vanuit daar linksom de berg Manaslu gelopen. Deze richting wordt als iets ‘makkelijker’ gezien, omdat je op deze manier meer gestaag omhoog gaat en minder last van hoogteziekte hebt. Ook eindig je hier bij de start van de Annapurna circuit, voor het geval je nog energie over hebt…
Detour door de Tsum vallei? De Tsum vallei is een prachtige zijvallei waar men nog traditioneel boeddhistisch leeft. Als je dit toevoegt aan je trekking ben je zo’n 5 dagen extra aan het lopen (let op: wel heen en weer, dus dezelfde route).
Wandelschoenen aan en gaan!
Elke ochtend begonnen we de dag vroeg, waar we samen met andere reizigers die de hetzelfde lodge verbleven gingen ontbijten. De grap was dat wij in de ochtend niet de snelste waren (lees: rustig aan opstaan, koffie drinken..), maar dat we de meeste mensen tijdens het hiken wel weer inhaalden! #fitgirl!!
Hoewel we zo min mogelijk spullen bij ons hadden in de backpack, was het de eerste dagen echt wennen met het gewicht dat we op onze rug hadden hangen. Het minimale wat je echt mee moet nemen, weegt toch aardig wat. Zeker op het begin van de reis, was het overdag erg warm en wilde ik zo min mogelijk kleding aan. In Nepal zijn ze niet zo dol op korte broeken bij vrouwen, maar ik had wel een luchtige broek aan (waar ik alsnog in zweette natuurlijk). Hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd en hoe meer kleding we aantrokken, hoe lichter de backpack werd! Maar, hoe hoger we kwamen, des te ijler werd de lucht en werd het klimmen een stuk lastiger. Zo blij als het tijd was voor de lunch en we een bord Dal Bhat kregen, rijst, linzen en papadum. Zo lekker en zelfs met gratis refill!
Adembenemende uitzichten
De tocht zelf was echt adembenemend en zulke wisselende uitzichten. Waar we begonnen langs de rivier en door de kloof Buri Gandaki, groeiden overal bloemen en wietplanten (dit vond vooral mijn vriend erg interessant). Langzaamaan werd het steeds rotsachtiger om ons heen, minder planten en bomen en meer lage begroeiing. Soms liepen we over hoge, wiebelige bruggen over de bulderende rivier heen. Op andere momenten bevonden we ons ineens in een dichtbegroeid bos, met overal felgroen mos. De hoogte verschillen vielen op het begin nog mee, maar wel merkten we wel dat we gestaag omhoog klommen. Het vermoeiende was vooral dat we steeds klommen en daalden, dus bij elk stuk dat we naar beneden gingen had ik in mijn hoofd dat we dat ook weer omhoog moesten! Tijdens het hiken liepen we door tal van dorpen, waar het ons opviel dat de mensen hier eerder Tibetaans aandoen dan Nepalees. In dit gebied leeft ook het bergvolk; kleine maar super sterke mensen. Zij doen vooral werk als drager en zelfs kleine kinderen tillen hier meer gewicht dan dat wij op onze rug hadden! Bizar. Ook kwamen we tig kloosters en tempels tegen, met uiteraard overal de bekende gebedsvlaggetjes wapperend in de wind.
De uitzichten werden steeds breder en ook de witte pieken kregen we te zien! Hoog boven in het Himalaya gebergte kwamen we tot onze grote verbazing op een hele grote vallei uit, waar het dorp Samagaun ligt op 3550 meter hoogte. Helaas was het op de dag dat we hier aankwamen erg bewolkt, waardoor we de top van de Manaslu berg (8156 m) niet konden zien. Gelukkig was het de dag erop prachtig weer en hebben we er vol van kunnen genieten!! Vanuit hier heb je ook de keus om naar Manaslu base camp te lopen. Dit wilde ik heel graag doen en probeerde mijn vriend mee te slepen. Helaas had hij hier iets minder zin in (en de gids ook niet).. Wel zijn we een stuk de berg opgelopen waar we een geweldig uitzicht hadden over de vallei en hebben hier heerlijk in de zon gelegen.
Back to basic
We zagen onderweg nog veel schade van de aardbevingen; lodges en wandelpaden die zijn verwoest. Dit gebied is erg zwaar getroffen. Wel hebben ze overal nieuwe lodges gebouwd, die er echt veel ‘luxer’ uit zagen dan ik had gevreesd. Wij hebben elke avond een prive kamer gehad, wat wij wel echt konden waarderen. Wel merkten we dat hoe verder weg we kwamen van de bewoonde wereld, die meer back-to-basic alles was. De lodges klinken luxe, maar zijn gewoon stenen of houten gebouwtjes. Zonder verwarming, zonder elektriciteit en zonder enige vorm van luxe. Hoewel het overdag eigenlijk best lekker was, met alleen een frisse wind, merkten we vooral dat het in de avond steeds kouder werd. De koudste nacht was zeker weten die bij de Larke Pas, -10 graden! Ik was zo blij met de donzen slaapzak en jas die wij hadden gehuurd in Kathmandu. Ook lag ik altijd met een muts op in bed…
Hoogtepunt van de trekking
Ondanks dat echt de hele tocht prachtig is, is het hoogtepunt toch ook letterlijk het hoogste punt van de trekking. Dit bereikten we na ongeveer 10 dagen, toen we de Larke Pas overgingen. Deze ochtend moesten we in het pikkedonker beginnen aan de tocht, omdat het deze dag zo’n 16 uur lopen zou zijn. Het water in onze flessen was zelfs bevroren, zo koud. Met een zaklamp in onze hand liepen we over dunne wandelpaden naar de top, waar we met zonsopgang ongeveer aankwamen. Wát een uitzicht!!! We waren zo trots dat we de 5106 meter hoogte hadden bereikt! Het heeft ons echt verbaasd dat we ’s avonds echt afgepeigerd waren en pijnlijke voeten hadden, maar dat we ons ochtend echt weer topfit voelden en genoeg energie voor weer een dag wandelen. Verbazingwekkend hoe snel je lichaam zich weer herstelt.
En dan is het weer afdalen…
Vanaf hier was de tocht vrij steil naar beneden. We waren blij dat we ervoor hadden gekozen om de route ‘linksom’ te doen, zodat we meer gestaag zijn geklommen. Helaas kwamen we er toch wel achter dat we de route veel sneller hadden gelopen dat ons oorspronkelijke plan, door miscommunicatie met onze gids. Hoe lager we weer kwamen, hoe groener de omgeving weer werd en ook de kleren konden (grotendeels dan) weer uit! We eindigden onze trek in Dharapani. Dit is tevens het beginpunt van de Annapurna trekking. Helaas hadden we geen permit hiervoor, anders hadden we nog best een paar dagen door willen lopen. Misschien voor de volgende keer!
Vanuit hier zijn we met een jeep naar Pokhara gereden. Er rijden ook bussen, maar de laatste was natuurlijk al vertrokken toen we weg wilden. Gelukkig waren er nog een aantal andere reizigers met wie we de reis hebben kunnen delen!
Ben je op zoek naar tips in Pokhara? Lees dan mijn volgende blog!
