Ik loop al een aantal jaar rond met het idee dat ik na de middelbare school als au-pair naar het buitenland wil. De vraag was alleen waar; Engeland, IJsland of toch Australië? Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen: de andere kant van de wereld, dik vierentwintig uur vliegen… Dat is toch even iets anders dan de vijftig minuten naar Londen of drie uur naar Reykjavik. Ik kan je vertellen dat die vliegreis zeker geen pretje was. Toch was dat juist een reden dat ik graag naar Australië wilde: dit zou ik niet zo makkelijk nog een keer doen. Ook trekt de natuur en de laid back cultuur me heel erg aan.
Manieren om een au-pair gezin te vinden in Australië
Er zijn meerdere manieren om een au-pair gezin te vinden: je kunt via een organisatie gaan of zelf een gezin zoeken. De meeste mensen die zelf een gezin zoeken doen dit via Facebook of een website zoals aupairworld.com. Ik besloot om via een organisatie te gaan om meerdere redenen: om te beginnen is het via een organisatie veiliger dan via Facebook of een website, omdat de families en au-pairs gecheckt worden. Je weet dus zeker dat je niet bij een familie komt met een criminele achtergrond, verslavingen of andere gekke dingen. Daarbij is het fijn om een aanspreekpunt te hebben voor als er dingen niet goed gaan en ook belooft het bureau waar ik bij zit om een ander gezin voor je te zoeken mocht het niet goed gaan. Daarnaast helpen ze ook met het opstellen van een contract, wat ik heel fijn vond aangezien ik geen idee had wat ik daarin moest zetten.Tot slot worden er door de organisaties vaak leuke tripjes en meet-ups georganiseerd voor de au-pairs, waardoor het makkelijker wordt om nieuwe mensen te ontmoeten. In Nederland zijn er, voor zover ik weet, twee grote bureaus die au-pairs naar Australië sturen: Travel Active en Activity International, die qua prijs zo goed als gelijk zijn. Ik heb voor Travel Active gekozen omdat zij meer meet-ups en activiteiten organiseren en heb met hen een goede ervaring! Een grote reden voor veel mensen om toch zelf op zoek te gaan is geld: via Facebook of een website zelf zoeken is gratis, terwijl je een organisatie moet betalen.
Essentials op reis naar Australië
De laatste week was gek: ik deed allemaal dingen voorlopig voor de laatste keer, gaf een afscheidsfeestje, pakte mijn hele leven in een rugzak. Om uit te zoeken wat ik allemaal in moest pakken heb ik een hoop YouTube filmpjes gekeken, maar dat haalde niet veel uit. De één zei dat je veel kleren mee moest nemen, de ander vond dat je alles daar moest kopen. Het was allemaal zo tegenstrijdig dat ik maar gewoon zelf een lijstje heb gemaakt. Hier een paar van mijn persoonlijke essentials:
- Een creditcard, aangezien de meeste Nederlandse pasjes hier niet werken. Een creditcard kan dus handig zijn om de eerste week te overbruggen. Ook heb je voor sommige grotere aankopen, denk aan auto’s huren of reizen boeken, een creditcard nodig.
- Stekkers die in de stopcontacten passen, dit spreekt denk ik voor zich, maar ik was heel blij dat ik deze al bij me had en niet in Australië nog moest gaan zoeken, scheelt een hoop tijd en moeite!
- Het is ook leuk om een cadeautje mee te nemen voor je gastgezin. Ik heb stroopwafels en dropjes meegenomen, maar achteraf gezien had ik het leuker gevonden om iets als koek en speculaaskruiden of een Nederlands kookboek mee te nemen, aangezien mijn hostmom graag bakt.
- Verder heb ik alleen mijn favoriete kleding meegenomen en een aantal basics, aangezien ik na mijn au-pair avontuur nog graag wil reizen en dan niet al te veel bagage mee wil nemen.In Australië is het zeker warmer dan in Nederland, maar wees niet te optimistisch een neem zeker ook een trui (of meerdere) mee, zeker ’s avonds kan het koud worden!
- Als je erg gehecht bent aan je eigen shampoo, tandpasta of deodorant zou ik die meenemen. Persoonlijk heb ik gekozen om mijn Nederlandse toiletartikelen thuis te laten en in Australië nieuwe te kopen, omdat het mij niet zo veel uitmaakt. Wel moet je er dan rekening mee houden dat in Australië alles een stuk duurder is, dus ook deze dingen. Bovendien hebben ze in Australië bijna geen winkels die we hier ook hebben, dus precies dezelfde tandpasta of haarborstel vinden zit er waarschijnlijk niet in…
De reis naar Australië
Toen was het eindelijk zo ver: het moment waar ik al heel lang naar uit keek, maar tegelijkertijd ook erg tegenop zag. Met veel lange knuffels en wat tranen van mijn moeder en mij nam ik afscheid en toen was het toch écht tijd om te gaan. Onderweg waren er momenten dat ik heel graag een ticket terug wilde boeken, maar ook momenten waarop ik heel veel zin had in mijn nieuwe avontuur.Mijn vluchten verliepen niet helemaal vlekkeloos: ze bestonden uit weinig slaap door huilende baby’s aan boord en toen ik mijn mini-tv aanzette op de landkaart en zag dat we naar Mumbai vlogen, en niet naar Sydney, schrok ik toch wel even: ik was toch niet in het verkeerde vliegtuig gestapt? Gelukkig hoorde ik kort daarna mensen achter me zeggen dat het scherm wel kapotmoest zijn, omdat het vliegtuig niet naar Mumbai zou gaan. Na een lange reis vlogen we dan eindelijk boven Sydney. De zon kwam op, ik zag de lampjes van de stad en ik kon de Harbour Bridge zien liggen. Op dat moment wist ik dat het het allemaal waard zou zijn en ik de juiste keuze had gemaakt!Ik maakte me een beetje zorgen over de douane in Australië; ze zijn namelijk heel streng. Net voor het landen kregen we een briefje waarop we van alles in moesten vullen over onszelf, zoals het adres waar we zouden verblijven en waar je zou gaan werken, en over bagage; of je eten bij je hebt, medicijnen, houtproducten, echt van alles. Bij aankomst moet je dat briefje laten zien en lopen ze het met je door. Gelukkig ging alles goed en kon ik vrij snel naar de ontvangsthal. Ik werd daar opgehaald door mijn hostmom en kwam een half uur later aan in mijn nieuwe huis!
Mijn eerste week Down Under
Mijn gezin, bestaande uit vader, moeder, een meisje van vier en een jongen van twee, woont midden in Sydney, binnen twintig minuten ben je met de bus op Bondi Beach! Het huis is een terrace, een prachtig rijtjeshuis uit de Victoriaanse tijd.De eerste dag heb ik lekker rustig aan gedaan, mijn spullen uitgepakt en kennis gemaakt met de familie. Ook heb ik een paar uur geslapen midden op de dag, omdat ik de twee nachten in het vliegtuig weinig had geslapen: mijn eerste jetlag was een feit. Een dutje overdag is geen aanrader, want daardoor duurde het zo’n vijf dagen totdat ik in het Australische ritme zat. Je kunt jezelf beter overdag wakker houden en vroeg naar bed gaan ’s avonds. Ook is het slim om tijdens je vlucht al te proberen in het ritme te komen van je bestemming en slapen als het daar nacht is.
Dag twee was het tijd om wat dingen te regelen. Ik kocht een Opal card, de OV-chipkaart van Sydney (elke stad heeft een andere kaart hier), sloot een telefoonabonnement af, regelde een Australische bank en kocht de basisbenodigdheden die ik niet had meegenomen, zoals tandpasta. Dat was nog best lastig omdat hier niet dezelfde winkels zijn als in Nederland. Een ‘Australisch Kruidvat’ zoeken was dus nog best een opgave. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de winkel Priceline, wat alles had wat ik zocht!
De rest van de week was ik ook nog vrij waardoor ik de tijd had om even te wennen, nieuwe mensen te ontmoeten en een beetje uit te rusten. Na deze week was het gedaan met de rust en werd ik in het diepe gegooid om zelf mijn weg te vinden in deze enorme stad (Sydney is even groot als een derde van Nederland) en kreeg ik een hoop woedeaanvallen van mijn nieuwe ‘kleine broertje’ te verduren…
