Vanuit Griekenland gaan we naar Turkije, maar omdat we nog een paar dagen over hebben, maken we een kleine omweg door Bulgarije. Wij houden namelijk erg veel van wijn en daar schijnen ze in Bulgarije genoeg van te hebben! Eens zien of we een paar lekkere wijntjes kunnen inslaan voor de komende weken.
Villa Melnik
Onze eerste bestemming is Melnik, gelegen in het Pirin gebergte, waar unieke wijnen geproduceerd schijnen te worden. We weten verder nog niet veel van deze streek af, maar dat zullen we vast snel leren! Onderweg komen we al uitgestrekte wijngaarden tegen en we rijden langs de eerste wijnmakerij. Verderop zien we bovenop een heuvel ineens een groot landhuis opdoemen, aan de rand van een veld met druivenranken. ‘Villa Melnik’, lezen we op de poort. We parkeren Tiny, onze camper, voor het huis en kijken om ons heen waar de ingang is. Dan zien we een glazen deur, waarachter zich een ontvangstruimte met tafels en stoelen schuilhoudt. De gastvrouw komt op ons af lopen en begint in het Bulgaars te praten, maar daar kunnen we natuurlijk geen woord van verstaan! Gelukkig komt er direct ook een man naar ons toe, die in beleefd Engels aan ons vraagt of we een rondleiding willen. Yes please!
Via een prachtige trap aan de buitenkant van het gebouw lopen we naar de bovenverdieping. De man vertelt ons tot waar het landgoed van Villa Melnik reikt en hoeveel verschillende druivensoorten er verbouwd worden. Aan de achterkant van het gebouw zien we een groepje mannen staan, die net koffiepauze houden. Hoewel het druivenseizoen bijna voorbij is, worden er nog steeds druiven geoogst en binnengebracht.
We kijken onze ogen uit bij alle gigantische metalen tanks waarin het fermentatieproces bezig is. Elke tank heeft een nummer en een letter, die duidelijk maken in welk stadium van het bereidingsproces de vloeistof in de tank is. Regelmatig mogen we een slokje proeven en ook al zijn deze wijnen nog niet ‘af’, ze smaken al erg lekker.
We zijn onder de indruk van de vele wijnen die hier bereid worden en van de hoeveelheid flessen die ieder jaar de toonbank over gaan. Het hoogtepunt van de rondleiding is echter de wijnkelder: in een ondergronds gangenstelsel vinden we ontelbare wijnvaten, die bij een lage temperatuur bewaard worden.
Ook wordt hier beneden één exemplaar van iedere wijnfles bewaard die ooit in Villa Melnik geproduceerd is. De flessen staan achter slot en grendel, maar natuurlijk mogen wij even een kijkje nemen in deze stoffige ruimte!
Héél veel wijn
Als we weer terug zijn in de ontvangstruimte, staat er al brood en een schaal met kaas en salami voor ons klaar. Na alle slokjes wijn uit de tanks, krijgen we ook nog een wijnproeverij! Eerst proeven we twee witte wijnen en één ervan valt erg bij ons in de smaak, ook al houden wij normaal gesproken meer van rode wijn.
De rosé is ook lekker, maar gelukkig zijn we daarna toe aan rood. Dat blijft toch onze favoriet! Vooral de Aplauz Syrah en de Family Tradition Melnik vinden we heerlijk. De laatste wijn die we proeven heet de Hailstorm en daaraan kleeft een mooi verhaal. Op 1 juli 2016 trok er namelijk een donkere wolk over Melnik, waaruit slechts enkele minuten een zware hagelbui viel. Dit resulteerde erin dat maar liefst driekwart van de druiven verwoest werd! De overblijvende druiven zijn vervolgens krachtiger geworden dan ooit en hierdoor heeft de Hailstorm een erg rijk aroma.
Wij vinden de smaak geweldig! Voordat we het gebouw verlaten, kopen we natuurlijk onze favoriete wijnen en nemen we afscheid van onze vriendelijke gids. Uiteindelijk hebben we voor weinig geld behoorlijk wat gedronken, dus met lichtelijk wankele benen lopen we terug naar Tiny. Eerst maar even relaxen en ontnuchteren, voordat we verder rijden!
Een sprookjesachtig klooster
Als we na een uurtje weer wat helderder zijn, rijden we door naar onze volgende bestemming: het Rozhen klooster bovenop de berg. Dit klooster werd voor het eerst genoemd in geschriften uit de 13e eeuw, maar is waarschijnlijk al iets ouder. Het ligt op een idyllische plek, uitkijkend over de omliggende bergen.
Bij de parkeerplaats staan twee oudere vrouwen met honing en souvenirtjes, hopend dat ze wat kunnen verdienen aan de toeristen die hier op bezoek komen. Via de tuin komen we bij de ingang van het klooster, waar donkerrode habijten hangen voor bezoekers. Helemaal in stijl lopen we dus de binnenplaats op, waar het voelt alsof we in een sprookje zijn beland. Overal staan rode bloemen en klimplanten groeien als een natuurlijk dak boven ons hoofd.
De deuren naar de kapel staan open en van binnenuit klinkt de stem van een monnik in gebed. Het woongedeelte is afgesloten, dus behalve de binnenplaats en de kapel is er niet veel te zien, maar de sfeer die er hangt heeft ons betoverd. Met een grote glimlach lopen we dus weer naar buiten, terug naar de parkeerplaats.
De piramiden van Melnik
De volgende ochtend worden we wakker en bij het zien van de strakblauwe lucht, besluiten we vroeg op pad te gaan. We gaan de wandeling van het klooster naar het lagergelegen stadje Melnik maken. Omdat we weer bij het klooster parkeren, gaan we toch eerst nog een keer naar binnen om nogmaals de rust te ervaren die daar hangt.
Dan starten we de wandeling, die ons al gauw prachtige uitzichten biedt op de zogenaamde piramiden van Melnik. Erosie heeft ervoor gezorgd dat de rotsen in prachtige punten zijn uitgesleten, die een uniek beeld vormen en daardoor dus vele toeristen naar het gebied trekken. We lopen over rotsige paadjes en door het bos naar beneden, totdat we in Melnik aankomen. Dit is het kleinste stadje van Bulgarije, maar was ooit één van de grootste en welvarendste.
Nu zijn vele van de huizen verlaten, al zijn er ook veel gebouwen opgeknapt en teruggebracht naar hoe ze er vroeger uitzagen. Er zijn restaurantjes, hotels, souvenirwinkeltjes, musea en cafés. We volgen een netwerk van kleine straatjes en komen uiteindelijk terecht bij de hoofdstraat, waar we bij een klein restaurantje plaatsnemen aan een tafeltje in de zon. We bestellen koffie en een stuk taart, want dat hebben we wel verdiend!
Kleurrijke bergwegen
Eenmaal terug bij de auto, beseffen we ons dat we deze plek echt niet hadden willen missen. Hoewel er nog maar zo’n 200 mensen wonen in het ooit zo bruisende Melnik, is het een prachtig stadje waar de vroegere sfeer nog te proeven is. Ook de piramiden en het Rozhen klooster zijn echte aanraders, al moet je voor de mooiste uitzichten wel een stukje wandelen! We lunchen snel even met een broodje en rijden dan de berg weer af, passeren Villa Melnik nogmaals en gaan de snelweg op richting het noorden.
De Bulgaarse hoofdstad Sofia staat op de borden aangegeven, maar wij draaien al eerder af richting het oosten. De bergen in! De wegen worden kronkeliger en we rijden soms steil omhoog. Gelukkig is er weinig verkeer op de weg, dus we rijden langzaam en genieten van de overweldigende herfstkleuren in het bos. Onze volgende bestemming is Plovdiv, de tweede stad van Bulgarije en tevens één van de oudste steden van Europa. In ons tempo is het nog best een eindje rijden, dus we besluiten ergens halverwege te overnachten en in Plovdiv in de ochtend te gaan verkennen.
Culturele Hoofdstad van Europa 2019
We parkeren de auto bij een supermarkt en lopen naar het centrum. We komen voordat we de drukte bereiken eerst langs het Simeon park, waar we ‘de zingende fonteinen’ op een bordje zien staan. Rondom een grote, blauwgekleurde vijver wandelen en zitten locals, die uitkijken over het water. Helaas staan de fonteinen uit.
We lopen verder en komen uit bij een groot plein, waaruit de winkelstraat zich aan de linkerkant ontspruit. We zien opgravingen aan de rand van het plein, wat eeuwenoude resten blijken te zijn van het Romeinse Forum. Het winkelcentrum zelf is echter erg modern. We lopen er doorheen en kijken onze ogen uit als we tegen een prachtige moskee aan lopen.
Daar recht tegenover zit een ‘gat’ in de grond, omdat daar een gedeelte van de Romeinse Arena bewaard is gebleven. Het zichtbare gedeelte is prachtig gerenoveerd. Aangezien we zonder kaart de stad verkennen, hebben we geen idee welke kant we op moeten. We lopen dus gewoon rechtdoor en komen terecht in het oude centrum van Plovdiv. Over hobbelige klinkerweggetjes lopen we omhoog naar een uitzichtpunt, waar je goed kunt zien dat Plovdiv op zeven heuvels is gebouwd.
We zien op een bordje dat het amfitheater verderop is, dus we lopen nog een stukje verder. Via smalle straatjes met vele souvenirwinkeltjes, komen we uiteindelijk bij het theater aan. Het wordt nog steeds gebruikt voor grote evenementen en heeft een mooi uitzicht over de stad. Na al dat lopen hebben we ondertussen wel honger gekregen!
Verse najaarsgroenten
Na een heerlijke lunch lopen we terug naar de supermarkt waar we de auto hadden neergezet. We kopen gauw nog wat lekkers voor onderweg en verlaten de stad. De route voert ons steeds verder naar het oosten, waar het om ons heen steeds platter wordt. We zien gigantische velden met najaarsgroenten, die aan de straat verkocht worden.
In het begin hebben we niet door wat voor groenten het zijn, maar uiteindelijk zien we het: het is prei! Spontaan stoppen we voor de neus van een oud vrouwtje, die meteen een grote glimlach op haar gezicht krijgt. De preien die ze verkoopt zijn enorm! Voor nog geen euro krijgen we een grote bos preien en giechelend stappen we weer de auto in. Daar kunnen we voorlopig even mee vooruit!
Na deze mooie dagen in Bulgarije gaan we het land alweer verlaten. We hadden geen idee wat we hier tegen het lijf zouden lopen, maar het heeft onze verwachtingen zeker overtroffen. Na die ene middag met veel wijn hebben we jammer genoeg geen wijn meer gehad, ondanks de vele wijngaarden die ook rondom Plovdiv te vinden waren. Gelukkig hebben we een paar flessen meegenomen, dus binnenkort kunnen we nog even heerlijk nagenieten van onze fijne omweg door dit kleurrijke, bergachtige land!
